Τον Απρίλιο του 2015, οι κυρίες Λέττα Πετρουλάκη και Πόπη Μαυρέα συμμετείχαν σε πρόγραμμα εθελοντισμού στο Pau της Γαλλίας με τίτλο “Always Be Part of the Action” που υλοποιήθηκε από τον οργανισμό Κοινωνική Ανάπτυξη Νέων, με έδρα την Καλαμάτα, Ελλάδα, σε συνεργασία με την οργάνωση Pistes Solidaires με έδρα το Pau, Γαλλία. Το σχέδιο πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο του προγράμματος Δια Βίου Μάθηση / τομεακό πρόγραμμα Grundtvig/σχέδια εθελοντισμού για άτομα μεγαλύτερης ηλικίας.
Ας ρίξουμε, όμως, μια ματιά στο ημερολόγιό τους!
Ημερολόγιο από τις συμμετέχουσες Λέττα Πετρουλάκη και Πόπη Μαυρέα
Μεγάλη Τρίτη, 7 Απριλίου 2015:
Αναχωρήσαμε από το αεροδρόμιο Ελευθέριος Βενιζέλος στις 8.35 με την ΑEGEAN για Παρίσι. Το ταξίδι άψογο. Άφιξη στις 11.10 και στη συνέχεια πήραμε το λεωφορείο για το Αεροδρόμιο του Orly. Δυστυχώς το αεροπλάνο για το Πο είχε καθυστέρηση μιας ώρας, οπότε περιμέναμε μέχρι τις 5.30, αντί για τις 4.35 που ήταν κανονικά η πτήση για Πο.
Η έκπληξή μας μέσα στο αεροπλάνο ήταν το ρεπορτάζ ενός γάλλου δημοσιογράφου στο ένθετο περιοδικό του αεροπλάνου της AIR FRANCE. Έκανε αναφορά για την Καλαμάτα και τη Μεσσηνία με τα καλύτερα λόγια. Περιέγραφε το μάζωμα της ελιάς και το καταπληκτικό μεσσηνιακό λάδι, την ταβέρνα του Μίμη στις Κιτριές που είναι «στα πόδια της θάλασσας». Την πίτα της Σταθίας στο Νιοχώρι του Μελιγαλά κι ένα σωρό άλλα μεσσηνιακά νέα με πολλές φωτογραφίες. Αισθάνθηκα ότι η πατρίδα σε συναντάει στα πιο απίθανα μέρη κι ας είσαι μακριά της.
Άφιξη στο Πο μετά από μιάμιση ώρα. Στο αεροδρόμιο του Πο μας περιμένει η Αρλέτ. Μας οδηγεί στο μέρος που θα μείνουμε στη φάρμα της κυρίας Φρανσουάζ στην οδό Κόπερνικ 73. Είναι συμπαθητικά, αλλά μακριά. Όλα καταπράσινα. Στο ισόγειο του σπιτιού ένας αργαλειός, πολλά υφαντά και χειροποίητες μαρμελάδες. Όλα έργα της ιδιοκτήτριας. Έχουμε ένα διαμέρισμα η καθεμιά μας με 4 κρεβάτια. Κουζίνα και 2 μπάνια.
Στο σπίτι, μας περίμενε η Φλόρα , μία εθελόντρια από το Pistes Solidaires. Είχαν ετοιμάσει το παραδοσιακό πιάτο των Γάλλων με διάφορα αλλαντικά, τυριά και τη κόκκινη σάλτσα ντομάτας με πιπεριές (μαροκινή συνταγή) που αγαπούν ιδιαίτερα. Μπριός, κρουασάν και χειροποίητες μαρμελάδες. Τσιμπήσαμε και ξεκινήσαμε με την Αρλέτ την απογευματινή βόλτα στην πόλη με το αυτοκίνητο. Πήραμε μια πρώτη γρήγορη γεύση από όλα τα αξιοθέατα της πόλης και αν δεν ταλαιπωριόμαστε στην επιστροφή λόγω του ότι χάσαμε το δρόμο γιατί η Αρλέτ δε γνωρίζει πολύ καλά την πόλη, όλα πήγανε άριστα. Ξαπλώσαμε ψόφιες.
Μεγάλη Τετάρτη, 8 Απριλίου 2015.
Ξεκινήσαμε σύμφωνα με τις οδηγίες των φίλων και αγκαλιά με ένα χάρτη να πάρουμε το λεωφορείο για να πάμε στο γραφείο εθελοντισμού, οδός Ρισελιέ 1 στο κέντρο της πόλης. Σταματήσαμε στη στάση Τουράς και αρχίσαμε να περπατάμε. Η απόσταση μέχρι το γραφείο γύρω στα 3,5 χιλιόμετρα. Ο καιρός υπέροχος. Ωραία η γυμναστική του περπατήματος, όμως όταν δεν γνωρίζεις καλά την πόλη, έχεις ένα άγχος μέχρι να φτάσεις. Επιτέλους φτάσαμε στην ώρα μας. Μας περίμενε η Μαγκαλί, ο Ματιέ, η Φλώρα, ο Γκαμπριέλ από την Ιταλία και ο Όλιβερ από την Αγγλία. Πήγαμε όλοι μαζί να φάμε σε μια παραδοσιακή κρεπερί της Βρετάνης. Μας έκαναν το τραπέζι. Στη συνέχεια μαζί με τον Όλιβερ πήγαμε στην υπηρεσία των λεωφορείων και μας έβγαλαν δωρεάν κάρτα επιβίβασης σε όλα τα λεωφορεία για ένα μήνα. Αμέσως μετά μας περίμενε η Αρλέτ με το φίλο της το Μαρκ και άρχισε η ξενάγηση με τα πόδια σε όλο το ιστορικό κέντρο και τις υπέροχες πλατείες.
Όλα ταχτοποιημένα και καθαρά. Αναρωτιόμαστε συνέχεια που είναι τα σκουπίδια των Γάλλων. Λάμπουν όλα. Τα πάρκα, οι πλατείες, τα πεζοδρόμια, τα κτίρια. Εμείς γιατί δεν μπορούμε να τους μοιάσουμε; Περπατάμε στη λεωφόρο των Πυρηναίων και αγναντεύουμε απέναντι όλη την οροσειρά των Πυρηναίων γεμάτη χιόνια. Περνάμε από το Καζίνο που έχει εξελιχτεί σε κέντρο πολιτισμού με ένα υπέροχο θέατρο και τεράστιες αίθουσες εκδηλώσεων. Σταματάμε στο Σατώ του Ερρίκου 4ου , ένα τεράστιο κάστρο με όμορφους κήπους όπου γεννήθηκε ο Βασιλιάς Ερρίκος 4ος , εξού και πήρε το όνομά του. Χορταίνει το μάτι σου ομορφιά. Θα το επισκεφτούμε άλλη μέρα γιατί είμαστε πτώματα από το περπάτημα.
Η Αρλέτ μας παίρνει με το αυτοκίνητο και μας πάει σε ένα παραδοσιακό οινοποιείο φίλων της στο Μonein. Συνεχίζουμε για την πόλη Mourenx, όπου κατοικεί η ίδια και μας κάνει το τραπέζι, στο σπίτι της. Μας επιστρέφει πάλι πίσω.
Η ευγένειά της μας έχει σκλαβώσει. Σημειωτέον η πόλη που κατοικεί είναι 22 χιλιόμετρα μακριά από το Πο. Αυτή επιστρέφει στο σπίτι της κι εμείς πέφτουμε ξεθεωμένες για ύπνο.
Μεγάλη Πέμπτη 9 Απριλίου 2015:
Ξυπνάμε με όρεξη, φρέσκιες και ξεκούραστες. Παίρνουμε πρωινό και βγάζουμε φωτογραφίες στον κήπο και στη φύση έξω από το σπίτι μας. Στις 11.00 έχουμε ραντεβού με τη Μαγκαλί να έρθει να μας πάρει γιατί τα λεωφορεία έχουν γενική απεργία. Πάμε και παίρνουμε μία κάρτα τηλεφώνου για να επικοινωνούμε στη Γαλλία. Μας αφήνει στην πλατεία Κλεμανσό όπου κάνουμε βόλτα και τρώμε ένα πιάτο ημέρας στο Bar Brasserie. Όλοι λιάζονται στον υπέροχο ήλιο έχοντας στην άκρη τα πανώ και τα πλακάτ της πορείας που έχει προηγηθεί λόγω της απεργίας. Επιστρέφουμε με τα πόδια στο Pistes Solitaires. Μας περιμένει η Αμαντίν με το αυτοκίνητό της για να πάμε μια μεγάλη βόλτα στην επαρχία. Στόχος είναι να επισκεφτούμε το παραδοσιακό τυροκομείο « la fromagerie des channes » για να δοκιμάσουμε τα υπέροχα γαλλικά τυριά. Στη συνέχεια επισκεπτόμαστε το οινοποιείο «le cave de Gan, cave Bearn» στο Jurançon, σύνορα Γαλλίας και Ισπανίας . Δοκιμάζουμε υπέροχα κρασιά και η Πόπη που είναι πιο ειδική επιλέγει το καλύτερο. Συνεχίζουμε και πάμε στη διάσημη Σοκολατοποιία LINDT. Συνεχίζουμε στη πόλη Ολορόν όπου βρίσκεται μια παλιά εκκλησία του 11ου αιώνα η Sainte- Marie. Δοκιμάζουμε το gateau russe, σπεσιαλιτέ ενός μικρού ζαχαροπλαστείου, πίνουμε καφέ και επιστρέφουμε στη βάση μας.
Μεγάλη Παρασκευή 10 Απριλίου 2015.
Σήμερα η μέρα προβλέπεται πολύ φορτωμένη. Ξεκινάμε από τις 9.00 το πρωί με την Αμαντίν για την περιοχή των Βάσκων. Σύνολο περίπου 300 χιλιόμετρα aller-retour.
Συναντάμε τις πόλεις Bayonne, Biarritz και Saint-Jean de Luz. Η πρώτη έχει τη στόφα της παλιάς πόλης με τα στενά δρομάκια και τα κτίρια το ένα κολλητά με το άλλο. Μία κλειστή αγορά οργανωμένη και η έκπληξη, ένας έλληνας που πουλάει ελληνικά προϊόντα και μάλιστα μεσσηνιακά, λάδι, ελιές, παστέλι, χαλβά και ακόμα μουσακά και άλλες ελληνικές σπεσιαλιτέ.
Επισκεπτόμαστε τη πολύ παλιά εκκλησία της πόλης, στην οποία κρέμεται από την οροφή ένα καράβι που στρίβει ανάλογα με τον καιρό που κάνει. Φτάνουμε στο κοσμοπολίτικο Biarritz. Μια προκυμαία όλο άγρια βράχια που πάνω τους χτυπιούνται με δύναμη τα κύματα του Ατλαντικού Ωκεανού. Υπέροχα κτίρια γεμάτα διαμερίσματα για τους τουρίστες. 26 χιλιάδες μόνιμοι κάτοικοι, 200 χιλιάδες με τους τουρίστες. Γευματίζουμε στην προκυμαία δίπλα στο κύμα. Αρχίζει να ψιχαλίζει.
Περπατάμε πάνω στον αντιβραχίωνα που καταλήγει στο άγαλμα της παρθένου Μαρίας. Τα βράχια δίπλα, ίδια γλυπτά με καλλιτέχνη την ίδια τη θάλασσα. Στην αρχή του αντιβραχίωνα το ηρώο για τους νεκρούς των δύο παγκόσμιων πολέμων. Απέναντι το μουσείο της θάλασσα. Φεύγουμε για την ήρεμη πόλη Saint-Jean de Luz. O Ατλαντικός Ωκεανός εδώ ήρεμος με μια τεράστια σε πλάτος αμμουδιά με κίτρινη άμμο. Ο παράδεισος για τα παιδιά. Εδώ βρίσκεται το σπίτι του Βασιλιά Λουδοβίκου 14ου. Εδώ παντρεύτηκε και έζησε λίγες μέρες. Στην άκρη της πόλης ένα υπέροχο σπίτι, κάστρο, φρούριο, που το έχτισε ένας πλούσιος λάτρης της αστρονομίας, ιδανικό για εκδηλώσεις, συνέδρια, εκθέσεις. Η θέα απερίγραπτη. Η φύση ονειρεμένη.
Παίρνουμε το δρόμο της επιστροφής. Ένα τροχαίο στο δρόμο δημιουργεί κυκλοφοριακό πρόβλημα. Η οδηγός μας όμως είναι τσακάλι. Γνωρίζει τέλεια όλους τους δρόμους και μας ξεμπλοκάρει. Φτάνουμε στο Pistes Solidaires σχεδόν στις 8 το βράδυ. Ξεκινάμε με τον Μαρκ και την Εντίθ που μας περιμένουν για το σπίτι της Αρλέτ για να δειπνήσουμε. Φιλέτο πάπιας με γεμιστή πατάτα το μενού. Η βραδιά περνάει όμορφα. Γνωρίζουμε ακόμα μια φίλη, την Μαρτίν. Ξεκινάμε για το γυρισμό.
Φτάνουμε στις 1.00 τη νύχτα, πτώματα από την κούραση
Μεγάλο Σάββατο 11 Απριλίου 2015
Η τελευταία μέρα των ξεναγήσεων. Ξεκινάμε στις 10.00 το πρωί με την Αμαντίν για την περιοχή των Hautes Pyrenees όπου βρίσκεται η πόλη Lourdes. Μέχρι να φτάσουμε στον προορισμό μας περνάμε από μικρά χωριουδάκια και ένα εντυπωσιακό λόφο γεμάτο εκκλησίες η μία διαφορετική από την άλλη που λέγεται “chemin de croix”.
Φτάνουμε στη Λούρδη, μια μικρή πόλη 16 χιλιάδων κατοίκων που το χαρακτηριστικό της είναι οι χιλιάδες επισκέπτες από όλη την Ευρώπη για να προσκυνήσουν την Παναγία, που οραματίστηκε η Βερναντέτ ότι ήρθε και την βρήκε. Μου θυμίζουν την Παναγία της Τήνου σε μεγαλύτερη έκταση. Μια τεράστια εντυπωσιακή εκκλησία πάνω στο βράχο και παντού ιερείς σε όλες τις γλώσσες να κάνουν λειτουργία. Μέσα στην εκκλησία γίνεται άλλη μεγάλη λειτουργία με το χαρακτηριστικό καθολικό εκκλησιαστικό όργανο. Λαμπάδες όλων των μεγεθών και σχεδίων. Είναι τόσος ο κόσμος, που οι διάφορες ομάδες φοράνε ομοιόμορφα ρούχα για μα μην χαθούνε. Παιδιά με προβλήματα , ανάπηροι, καροτσάκια και κρεβάτια αναπηρικά, ένας χαμός. Εντυπωσιακό, το που μπορεί να φτάσει η εκμετάλλευση του ανθρώπινου πόνου. Φεύγουμε προβληματισμένοι. Φτάνουμε στη Lac de Lourdes για δειπνήσουμε.
Ένα υπέροχο γραφικό μέρος μέσα στο δάσος με ένα εστιατόριο μπροστά σε μία μικρή λίμνη. Το τοπίο μαγευτικό. Οι τιμές των φαγητών στα ύψη.
Αναχωρούμε για το μεγαλύτερο προϊστορικό σπήλαιο της Ευρώπης. Λέγεται «Les Grottes de Betharram». Περπατάμε περίπου 2,5 χιλιόμετρα, κατεβαίνουμε περίπου 300 σκαλοπάτια, 90 μέτρα κάτω από την επιφάνεια της γης. Βλέπουμε χιλιάδες σταλακτίτες και σταλαγμίτες και έναν υπόγειο ποταμό που τρέχει αγριεμένος κάτω από τα πόδια μας. Επιστρέφουμε με μία μεγάλη βάρκα και ένα τρενάκι.
Παίρνουμε το δρόμο της επιστροφής. Οι ξεναγήσεις στις γύρω περιοχές τελείωσαν. Από Δευτέρα αρχίζει η δουλειά με διάφορες δραστηριότητες που θα αναπτύξουμε.
Κυριακή του Πάσχα 12 Απριλίου 2015
Σήμερα είμαστε ελεύθερες. Δεν μπορούμε με τίποτα να καταλάβουμε Πάσχα. Ξεκινάμε να ξεναγηθούμε μέσα στην Πόλη. Δυστυχώς δεν λειτουργούν όλες οι Αστικές συγκοινωνίες. Ευτυχώς παίρνουμε τη γραμμή 2, που βρίσκεται 500 μέτρα μακριά από το σπίτι μας και μας οδηγεί στο Κέντρο. Κόσμος πολύς παντού. Καθόμαστε σε ένα συμπαθητικό εστιατόριο δίπλα στο Σατώ του Ερρίκου 4ου . Αμέσως μετά επισκεπτόμαστε το κάστρο. Μιάμιση ώρα η ξενάγηση. Έχει πολύ ενδιαφέρον αλλά η ορθοστασία δεν υποφέρεται. Πολλοί από τους επισκέπτες μεγάλοι σε ηλικία, παραπονιούνται ότι είναι πολύ κουραστικό. Επιτέλους τελειώνει. Περπατάμε στην Anenue des Pyrenees και καθόμαστε σε ένα καφέ να πιούμε κάτι παγωμένο. Παίρνουμε ανάσα και συνεχίζουμε τον περίπατο στο Κέντρο. Έχει φτάσει απόγευμα και επιστρέφουμε κατάκοπες.
Δευτέρα 13 Απριλίου 2015
Από σήμερα αρχίζουν οι δραστηριότητες και η δουλειά. Παίρνουμε πρωινό και ξεκινάμε νωρίς για τις Pistes Solidaires. Έχουμε ραντεβού στις 10.30. Συζητάμε για το πρόγραμμα της εβδομάδας. Γνωρίζουμε τον ιταλό Gabriele και τον άγγλο Olivier. Μαζί τους θα συνεργαστούμε. Εγώ με τον ιταλό γιατί ξέρει γαλλικά, η Πόπη με τον Άγγλο γιατί μιλάει μόνο αγγλικά. Πάμε με όλα τα παιδιά του γραφείου (Magali, Anais, Alessia, Oliver ) να φάμε στο «café suspend». Ένα καφέ –εστιατόριο καλλιτεχνικό για χορτοφάγους που το δουλεύει ένας σύλλογος με εθελοντές, σε χώρο που έχει παραχωρηθεί από τον Δήμο και διοργανώνει διάφορες καλλιτεχνικές δραστηριότητες. Τρώμε κάτι περίεργα χορτοφαγικά εδέσματα και αναχωρούμε για τα γραφεία από όπου θα ξεκινήσουμε και οι τέσσερις για τα σχολεία. Δέκα χιλιόμετρα έξω από την Πόλη σε δυο χωριά. Στο ένα κατεβαίνει η Πόπη με τον Άγγλο για να διδάξουν Αγγλικά σε παιδιά του Δημοτικού 6 -8 ετών. Είναι ένα μάθημα εκτός σχολικού ωραρίου, που τα παιδιά συμμετέχουν με επιλογή τους χωρίς να πληρώνουν. Στόχος είναι να διδάξουν ξένοι δάσκαλοι και τα παιδιά να έχουν επαφή και γνωριμία με ευρωπαίους δασκάλους.
Εγώ με τον Ιταλό πάμε στο άλλο σχολείο, όπου τους διδάσκει με διάφορους διαδραστικούς τρόπους και παιχνίδια για την Ευρώπη , τα Ευρωπαϊκά κράτη και τις Πρωτεύουσες. Είναι το τελευταίο μάθημα για τους μαθητές, της περιόδου αυτής , γιατί ξεκινάνε 15 μέρες διακοπές και μετά πάλι σχολείο. Τελειώνουμε στις 5.30 και επιστρέφουμε σπίτι. Μαγειρεύουμε φιλετάκια με μανιτάρια , ελληνική συνταγή και καταλαβαίνουμε φαγητό.
Τρίτη 14 Απριλίου 2015
Αναχωρούμε μετά το πρόγευμα. Έχουμε ραντεβού στις 11.00 το πρωί. Βοηθάμε τους συνεργάτες μας να ετοιμάσουν το μάθημά τους και μένα μου ζητάνε να παίξω κουκλοθέατρο στο άλλο σχολείο, μια και σήμερα θα αλλάξουμε σχολεία.
Τρώμε μια πίτα με γύρο από ένα τούρκικο σουβλατζίδικο και ξεκινάμε στις 3.00 για τα σχολεία. Η εμπειρία μου με τις κούκλες μοναδική. Τους μιλάω για την Πειραματική Σκηνή. Με κοιτούν με απορία όταν τους λέω την ηλικία μου. Τους εξηγώ πως είναι μια γιαγιά που αγαπώ τα παιδιά και τα παραμύθια. Οι απορίες τους πολλές. Εξηγώ στα παιδιά πως φτιάχνονται οι κούκλες, πως ζωντανεύουνε. Τους δείχνω το χάρτη της Ευρώπης. Τους μιλάω για την Ελλάδα, για την Καλαμάτα, για τη γλώσσα μας. Μου ζητάνε να τους μιλήσω ελληνικά. Να μάθουν λέξεις. Τραγουδάμε στα γαλλικά και στα ελληνικά. Μεγάλος ενθουσιασμός. Βγάζουμε φωτογραφίες. Ένα μικρό κοριτσάκι με αγκαλιάζει όταν φεύγουμε και μου ζητάει να μείνω μαζί τους. Ήταν υπέροχη εμπειρία. Θα μου μείνει αξέχαστη.
Επιστρέφουμε σπίτι με γεμάτες μπαταρίες από όμορφα αισθήματα.
Φτιάχνουμε κουνουπίδι γιαχνί (συνταγή της μάνας μου) και δειπνούμε.
Βλέπουμε στον υπολογιστή τη ρώσικη ταινία «Λεβιάθαν». Μας λείπει ο κινηματογράφος και έχουμε φέρει μαζί μας κάποιες ταινίες.
Τετάρτη 15 Απριλίου 2015
Το πρωί είμαστε ελεύθερες. Ξεκινάμε για το σιδηροδρομικό σταθμό για να βγάλουμε εισιτήρια για Τουλούζη στις 26 του μήνα, που θα πάρουμε το αεροπλάνο για Βαρκελώνη. Ξεκινάμε στις 2.00 να συναντήσουμε τη Λουσίλ που είναι υπεύθυνη για τους jardins de Marsan και la Maison de Jeunesse et de Culture.
Μας ξεναγεί στους κήπους που έχει παραχωρηθεί, όπως και το κτίριο από το Δήμο σε σύλλογο όπως η Πειραματική Σκηνή όπου και κάνουν πολλές δραστηριότητες για παιδιά από 6 μέχρι και 18 χρόνων. Στους κήπους εκτός από καλλιτεχνικές δραστηριότητες, τα παιδιά γνωρίζουν τη γη και τα φυτά φυτεύουν σπόρους, φτιάχνουν σπιτάκια και πουλιά, ζωγραφίζουν, φτιάχνουν εικαστικές κατασκευές όπως σκιάχτρα και πολλά άλλα. Στο κτίριο που λέγεται κέντρο νεότητας και πολιτισμού, υπάρχει τμήμα θεάτρου όπου παίζουν τα παιδιά θέατρο μαζί με τους γονείς τους. Βλέπουν κινηματογράφο και ασχολούνται με καλές τέχνες. Παρακολουθούνε ένα ντοκιμαντέρ για παιδιά των Ρομά. Η Λουσίλ είναι πολύ ευγενική. Είναι η μόνη που εργάζεται με μισθό. Όλοι οι άλλοι, είναι εθελοντές από πολλές χώρες της Ευρώπης.
Φεύγουμε και μας περιμένει η Εντίθ για να μας κάνει τραπέζι και να της δείξουμε πως γίνεται ο μπακλαβάς. Έρχεται και μια φίλη της, Φρανσουάζ.
Το φύλλο δεν είναι εκείνο που πρέπει. Ο μπακλαβάς γίνεται αλλά γαλλικά, αλλά αρέσει πολύ. Μιλάμε πολιτικά. Μας ρωτούν για τα προβλήματα της χώρας μας. Συμπαραστέκονται. Μας εκμυστηρεύονται ότι όταν εκλέχτηκε η καινούργια κυβέρνηση της Ελλάδας, είχαν βγει στους δρόμους και πανηγύριζαν.
Καταλαβαίνεις πως όλοι οι λαοί έχουν στραμμένα τα βλέμματά τους επάνω μας. Περιμένουν από την Ελλάδα να σηκώσει κεφάλι για να ακολουθήσουν κι αυτοί. Μας βάζει να ακούσουμε Παπάζογλου.
Επιστρέφουμε το βράδυ, μετά από ένα δείπνο αλλιώτικο από τα δικά μας.
Πέμπτη 16 Απριλίου 2015
Σήμερα είμαστε ελεύθερες το πρωί όμως το απόγευμα πρέπει να οργανώσουμε ένα ελληνικό απόγευμα στο café Suspendu με ελληνικές γεύσεις, μουσική και χορό. Ετοιμάζουμε από το σπίτι το τζατζίκι και τη ζύμη για την κολοκυθόπιτα και ξεκινάμε για να είμαστε στις 4.00 εκεί. Έχουμε πάρει μαζί μας και ελληνικό καφέ όπως και καφέ για να κάνουμε Φραπέ. Και τα δύο είναι άγνωστα στους Γάλλους. Μαζεύεται πολύς κόσμος. Δεν το περιμένουμε. Όλοι ενθουσιασμένοι. Ακούνε ελληνική μουσική. Χορεύουμε συρτάκι και ζεμπέκικο. Είναι όλοι ενθουσιασμένοι με τους έλληνες και την πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα. Γνωρίζουμε ένα καταπληκτικό ζευγάρι Γάλλων καθηγητών που λατρεύουν την Ελλάδα. Έχουν έρθει 7 φορές στην πατρίδα μας. Και τώρα και 2 χρόνια έχουν αρχίσει να μαθαίνουν ελληνικά για να μπορούν να επικοινωνήσουν με τους Έλληνες. Είναι οπαδοί του ΣΥΡΙΖΑ και του Τσίπρα. Ανταλλάσσουμε τηλέφωνα και e-mail. Φεύγουμε συγκινημένοι.
Παρασκευή 17 Απριλίου 2015.
Σήμερα από το πρωί θα προσφέρουμε εργασία, παρασκευάζοντας ελληνικά πιάτα (σπεσιαλιτέ) στο COULEE DOUCE. Είναι κοντά στο σπίτι μας. Στάση Μozart. Είμαστε εκεί 9.00 πρωί. Ήδη τους έχουμε ειδοποιήσει να έχουν αγοράσει υλικά για να φτιάσουμε σπανακόπιτα και κολοκυθόπιτα. Αυτό είναι ένα Πολιτιστικό Κέντρο της περιοχής όπως και πολλά άλλα που είναι διάσπαρτα σε όλη την πόλη. Διοργανώνει πολλές εκδηλώσεις , κονσέρτα, εικαστικές εκθέσεις και άλλες πολιτιστικές δραστηριότητες. Μέσα λειτουργεί και ένα μπαρ – εστιατόριο με εθελοντές που προσφέρει κάθε Παρασκευή ειδικά πιάτα στους θαμώνες, σε πολύ χαμηλές τιμές. Οι πίτες έχουν πολλή επιτυχία. Το απόγευμα μας καλούν να πάμε στην βραδιά που ετοιμάζουν, για να μας κάνουν το τραπέζι. Όλοι είναι ξετρελαμένοι με τις ελληνικές γεύσεις. Τους υποσχόμαστε ότι την επόμενη Παρασκευή θα τους φτιάξουμε Μουσακά και Τζατζίκι. Φεύγουμε με την Φρανσουάζ, τη σπιτονοικοκυρά μας, στις 10.00 το βράδυ για το σπίτι. Άλλωστε τα ωράρια των Γάλλων, ειδικά για τα προάστια τελειώνουν πολύ νωρίς σε σχέση με την Ελλάδα. Αύριο μας έχει καλέσει η Ζενεβιέβ να περάσουμε όλο το Σαββατοκύριακο στο σπίτι της.
Σάββατο 18 Απριλίου 2015
Πρωί –πρωί η Ζενεβιέβ έχει έρθει με τον άντρα της τον Ζεράρ για να μας πάρει. Παίρνουμε τα νυχτικά μας και ξεκινάμε. Περνάμε πρώτα από την Μεγάλη Αγορά του Πο. Λαχαναγορά και πολλά μαγαζιά με κρέατα και διάφορες γκουρμεδιές. Αποκτούμε και άποψη για την αγορά τους. Πίνουμε καφέ και ξεκινάμε για το χωριό των φίλων μας που το λένε Mazerelles. Πριν φτάσουμε εκεί, περνάμε από την πόλη Oloron όπου μένει μια παιδική φίλη της Ζενεβιέβ, η Αρλέτ. Μας έχει τραπέζι και το μενού είναι: 1ο πιάτο αλλαντικά και σαλάτα, 2ο πιάτο: κοτόπουλο με ελιές και μανιτάρια σε βολοβάν. 3ο πιάτο: πολλά τυριά γαλλικά. 4ο πιάτο: γλυκό που έχει φτιάσει η Ζενεβιέβ.
Καινούργιες γεύσεις για μας και αλλιώτικος τρόπος σειράς φαγητών. Η μαγείρισσα είναι πολύ συμπαθητική και ευγενική . Φεύγουμε για το χωριό της Ζενεβιέβ. Μας περιμένει πολύ γιορταστική βραδιά. Στο Πολιτιστικό Κέντρο του Δήμου ο τοπικός σύλλογος έχει χορό. Από τους 800 κατοίκους, οι 300 έχουν έρθει στο χορό. Τέσσερις μεγάλες τραπεζαρίες γεμίζουν κόσμο αφήνοντας μία μεγάλη πίστα για χορό.
Μια γυναίκα μουσικός ετοιμάζει το μουσικό πρόγραμμα της βραδιάς. Φροντίζει όλα τα μηχανήματα της ορχήστρας, τους προβολείς, τα κομπιούτερ. Έχει το ρόλο του παρουσιαστή, της τραγουδίστριας και παίζει καταπληκτική τρομπέτα. Είναι φανταστική, την ονομάζω «γυναίκα ορχήστρα». Δημιουργεί απίθανο κέφι. Όλοι χορεύουν μοντέρνους χορούς. Η Ζενεβιέβ έχει ζητήσει να φέρουμε μαζί μας ελληνική μουσική, την οποία δίνει στη μουσικό. Βάζει τη μουσική του Μίκη Θεοδωράκη από την ταινία «Zorba , the Greek». Σηκωνόμαστε με την Πόπη και χορεύουμε συρτάκι και χασαποσέρβικο. Πέφτει πολύ χειροκρότημα. Τα καταφέραμε πάλι. Είκοσι άντρες εθελοντές έχουν ετοιμάσει όλο το μενού και το σερβίρουν. 1ο πιάτο τυριά και πατέ, 2ο πιάτο ψητό κρέας ή μια άλλη τοπική σπεσιαλιτέ, κάτι σαν κοκκινιστός πατσάς με πολλά καρότα και πιπεριές. Η Πόπη δεν άντεξε να το φάει και το χαρίζει στη Ζενεβιέβ, που τρώει και δεύτερο πιάτο. 3ο πιάτο παγωτό. Στο τέλος οι 20 εθελοντές παρουσιάζονται στη πίστα και χορεύουν όλοι καταπληκτικά. Μαζί τους και ο Δήμαρχος. Δίνουν και βραβεία καλύτερου κουστουμιού, γιατί το θέμα της βραδιάς ήταν η «Δύση» το «Γουέστερν», οπότε πολλοί είχαν έλθει μασκαρεμένοι καουμπόηδες. Χορεύουμε και διασκεδάζουμε πολύ μέχρι τις 2.00 τη νύχτα. Επιστρέφουμε και κοιμόμαστε στης φίλης μας.
Κυριακή 19 Απριλίου 2015
Προγευματίζουμε το πρωί και ακούμε γαλλική μουσική και τραγούδια του Τζώννυ Χολλυντέυ του Γάλλου τραγουδιστή της γενιάς μας. Το γεύμα έχει ετοιμάσει η Ζενεβιέβ και είναι πάπια και κοτόπουλο ψητό με πατάτες και μανιτάρια , υπέροχα τοπικά τυριά μαζί με αλλαντικά από κρέας αλόγου. Κάτι ιδιαίτερο και νόστιμο. Μετά τον καφέ, ο Ζεράρ μας συνοδεύει στον σταθμό του διπλανού χωριού, όπου μας περιμένει η Αρλέτ. Πάμε στο σπίτι της το Mourenx. Περιμένει τα παιδιά της με τις οικογένειές τους. Γνωρίζουμε την κόρη της, την Άννα, το γιό της το Λίντσεϊ και τις δύο χαριτωμένες εγγονές της. Ο Λίντσεϊ είναι πολιτικός στο κόμμα των Σοσιαλιστών. Μα ρωτάει για την Ελλάδα και το ελληνικό πρόβλημα. Μας πληροφορεί ότι την ερχόμενη Τετάρτη ένας Δήμος σε προάστιο του Πο έχει συγκέντρωση με θέμα την Ελλάδα, το ελληνικό πρόβλημα και πως μπορούνε οι γάλλοι να βοηθήσουν την Ελλάδα. Μας ρωτάει αν θέλουμε να πάμε. Του απαντάμε καταφατικά.
Τρώμε κάτι ελαφρύ και επιστρέφουμε με το αυτοκίνητο της Αρλέτ στο σπίτι.
Δευτέρα 20 Απριλίου 2015
Αυτή την εβδομάδα αρχίζουν οι δραστηριότητες στον παιδικό σταθμό «Leo Lagrange», μιας και έχουν αρχίσει οι 15θήμερες διακοπές για τους μαθητές. (Όταν είναι κλειστά τα σχολεία, οι γονείς αφήνουν τα παιδιά τους σε παιδικούς σταθμούς).
Αυτός είναι ιδιωτικός. Χωρίζει τα παιδιά σε ομάδες ανάλογα με την ηλικία τους. Ένα γκρουπ για παιδιά από 3 έως 5 χρόνων, άλλο από 6 έως 9 και ένα τρίτο από 9 έως 14 χρόνων. Σε κάθε ομάδα υπάρχουν 2 με 3
παιδαγωγοί –ανιματέρ που τους κάνουν διάφορες δραστηριότητες και παιχνίδια και μαζί εθελοντές που προσφέρουν εθελοντική εργασία.
Ο Leo Lagrange στεγάζεται σε ένα χώρο τεράστιο με κτίρια και ένα υπέροχο μεγάλο κήπο. Εκεί γνωρίζουμε την Μαρί που είναι υπεύθυνη και όλα τα παιδιά που εργάζονται εκεί με μισθό. Το ωράριο είναι 9.00 το πρωί έως 12.00 το μεσημέρι. Για να είμαστε εκεί πρέπει να πάρουμε 2 συγκοινωνίες και να κάνουμε μία ώρα ταξίδι.
Ξεκινάμε κάθε πρωί στις 8.00 με το λεωφορείο P4 έως τη στάση «Cite Administrative» αλλάζουμε γραμμή , παίρνοντας το Bus T2 μέχρι τη στάση «Croix du Prince» όπου είναι και ο προορισμός μας. H μέρα σήμερα μας αποζημίωσε σε όλα τα επίπεδα. Μέχρι τις 1.00 το μεσημέρι στο Leon Lagrange, παρέα με πιτσιρίκια 3 έως 5 χρόνων. Έχουμε πάρει μαζί μας τις κούκλες μας. Τους παίζουμε κουκλοθέατρο.. Τα παιδιά ενθουσιάζονται. Το μεσημέρι τρώμε μαζί τους. Μας κάνει εντύπωση που παιδάκια 3 και 4 χρόνων μαθαίνουν να σερβίρονται μόνα τους. Χρησιμοποιούν μαχαιροπήρουνα για να φάνε σαν μεγάλοι. Είναι ευγενικά και προσέχουν πολύ. Φεύγουμε μοιράζοντας φιλιά με τους μικρούς μας φίλους.
Αμέσως μετά, στο γραφείο των Pistes Solidaires μας περίμενε η φίλη μας η Αρλέτ για τη απογευματινή μας εκδρομή. Έχει προγραμματίσει να μας πάει μέχρι τα σύνορα της Ισπανίας πάνω στα Πυρηναία.
Ξεκινάμε για την περιοχή Zurancon, περνάμε από το Gan όπου επισκεφτήκαμε με την Αμαντίν την Κάβα κρασιών (cave Jurancon). Συνεχίζουμε και περνάμε από το Laruns όπου υπάρχουν τα εργοστάσια παρασκευής τυριών (Route fromage). Φτάνουμε στη περιοχή με τις θερμές πηγές (Thermes) κατευθυνόμενες προς τα Πυρηναία. H περιοχή ονομάζεται «Hautes Pyrenees» Περνάμε από το Gabas και το Fabrege με τη λίμνη. Την υπέροχη Pont de Camps όπου βγάζουμε και φωτογραφίες. Η οροσειρά των Πυρηναίων φαντάζει μπροστά μας υπέροχη, η φύση είναι μαγική. Δεν περιγράφεται με λόγια. Σ’ αφήνει άφωνο. Παντού ποταμάκια με νερά από τα χιόνια που λιώνουν . Τα χιόνια μέχρι τις άκρες του δρόμου και παντού καταρράκτες, ποτάμια και λίμνες σε ύψος που σου κόβει την ανάσα.
Πολλοί οδοιπόροι και περιηγητές με σάκους στους ώμους που περπατάνε δίπλα στο ποτάμι. Οι εικόνες δεν περιγράφονται με λόγια. Βγάζουμε φωτογραφίες για να αποτυπώσουμε το τοπίο. Όλα είναι υπέροχα. Έχει έναν υπέροχο ήλιο και δεν κάνει καθόλου κρύο. Φτάνουμε στα σύνορα Γαλλίας –Ισπανίας στο col du Pourtalet ύψος 1789 μέτρα. Παντού επιγραφές σε δύο γλώσσες γαλλικά και ισπανικά. Ψωνίζουμε στα μαγαζιά των συνόρων ούζο Μυτιλήνης, πολύ φθηνό. Γευματίζουμε και επιστρέφουμε. Χάρις στην Αρλέτ γνωρίσαμε υπέροχα μέρη, που διαφορετικά θα ήταν αδύνατο να τα επισκεφθούμε. Επιστρέφουμε το βραδάκι και πάμε κατευθείαν σε ένα προάστιο της Πόλης Πο, στο Δήμο Billere όπου Γάλλοι αριστεροί και σοσιαλιστές έχουν συγκέντρωση- συζήτηση με θέμα την Ελλάδα, τα προβλήματα που αντιμετωπίζει και τι μπορούν να κάνουν οι Γάλλοι για να βοηθήσουν. Οι ομιλίες πολλές, οι προβληματισμοί άλλοι τόσοι. Το ρεζουμέ όμως είναι ότι όλοι συμφωνούν με την πολιτική της Ελληνικής Κυβέρνησης και του πρωθυπουργού Τσίπρα.
Αναζητούν λύσεις και προτάσεις για να βρεθεί λύση για όλους τους Ευρωπαϊκούς λαούς ενάντια στην πολιτική της λιτότητας που επιβάλλουν οι Ευρωπαίοι Εταίροι μας. Αισθανθήκαμε την ανάγκη να μιλήσουμε κι εμείς, μιας και είμαστε οι μόνες ελληνίδες εκεί. Δεν εκπροσωπούσαμε κανέναν παρά μόνον τους εαυτούς μας. Όμως οι αντιδράσεις του κοινού, του Δήμαρχου της περιοχής και όλων των φίλων, που παρευρίσκοντο εκεί, ήταν τέτοιες που μας συγκίνησαν.
Μεταξύ άλλων τονίσαμε ότι είμαστε δυο ελληνίδες από την πόλη Καλαμάτα στα νότια παράλια της Ελλάδας και βρισκόμαστε στο Πο για 20 ημέρες συμμετέχοντας σε ένα ευρωπαϊκό πρόγραμμα εθελοντισμού. Ότι ζήσαμε το ξύπνημα της Γαλλικής Άνοιξης στη Γαλλική Επαρχία, όπως επίσης την ευγένεια των Γάλλων στην καθημερινή τους ζωή.
Τους μεταφέρουμε τις απόψεις μας για την ελληνική πραγματικότητα στη χώρα μας. Και προσθέσαμε ότι είναι η πρώτη φορά, μέχρι τώρα, που βλέπουμε μια κυβέρνηση και έναν πρωθυπουργό να αγωνίζεται ενάντια στην πολιτική της λιτότητας. Η κυβέρνηση αυτή κατάφερε να κάνει γνωστό σε όλο τον κόσμο το Ελληνικό Ζήτημα. Αποδεικνύει κάθε μέρα ότι η κρίση δεν έχει μόνο ελληνικό όνομα. Έχει κι άλλα ονόματα όπως, Ισπανική κρίση, Γαλλική, Ιταλική, Ιρλανδική, ακόμα και Γερμανική και πάνω από όλα Ευρωπαϊκή Κρίση. Και βέβαια το πρόβλημα δεν είναι οικονομικό αλλά πολιτικό.
Καταλήξαμε ότι πρέπει όλες οι χώρες της Ευρώπης να ενωθούν ενάντια στην πολιτική της λιτότητας. Οι οικονομικές κρίσεις κάνουν τους φτωχούς φτωχότερους και τους πλούσιους πλουσιότερους. Γι αυτό άλλωστε δημιουργούνται οι κρίσεις. Ότι δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια υπομονής.
Όλοι οι λαοί πρέπει να ενωθούν ενάντια σε κάθε μορφή ανθρώπινης εκμετάλλευσης και να διεκδικήσουν το δίκιο τους! Να κερδίσουν την αξιοπρέπειά τους! Ο ελληνικός λαός στηρίζει στην πλειοψηφία του την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ γιατί δεν θέλει να σκύψει το κεφάλι και ζητάει από τους άλλους λαούς της Ευρώπης να μας στηρίξουν στον αγώνα ενάντια στη φτώχεια και στη μιζέρια. Τελειώνοντας υποστηρίζουμε ότι πρέπει να αγωνιστούμε όλοι μαζί για «ψωμί, παιδεία, ελευθερία» ένα σύνθημα που ακούγεται χρόνια τώρα, αλλά δεν έχει γίνει ακόμα πραγματικότητα. Να αγωνιστούμε όλοι μαζί εναντίον κάθε μορφής βίας και εκμετάλλευσης των ισχυρών αυτής της γης.
Στη συνέχεια μιλήσαμε για αρκετή ώρα με το Δήμαρχο και πολλούς άλλους φίλους και ανταλλάξαμε απόψεις και e-mail.
Επιστρέψαμε σπίτι μας με γεμάτες μπαταρίες από εικόνες , εμπειρίες και συναισθήματα.
Τρίτη 21 Απριλίου 2015
Είναι η δεύτερη μέρα των δραστηριοτήτων στο Leo Lagrange. Σήμερα επιλέγουμε τα μεγαλύτερα παιδιά. Παίζουμε κουκλοθέατρο. Κάνουμε θεατρικούς αυτοσχεδιασμούς και δραματοποίηση θεατρικών σκηνών. Μεγάλος ενθουσιασμός. Παίζουμε παιχνίδια μνήμης και στις 12.00 το μεσημέρι μας περιμένει η Αρλέτ για τη δεύτερη μεγάλη εκδρομή μας.
Ξεκινάμε για μια επίσκεψη στο Navarrenx όπου βρίσκεται ένα μεγάλο Κολλέγιο ,διευθυντής του οποίου είναι ένας φίλος της, ο Φιλίπ. Επισκεπτόμαστε το Κολλέγιο μιλάμε με τον Φιλίπ για την Εκπαίδευση και φεύγουμε περνώντας από το St Palais και φτάνουμε το St Pied du Port, ένα καταπληκτικό μέρος. Πολύ τουριστική πόλη, με ένα μεγάλο κάστρο. Με πολύ γραφικά δρομάκια γεμάτα μικρές πανσιόν που νοικιάζουν δωμάτια για τους ξένους.
Πίνουμε καφέ και καταλήγουμε στο Arneguy στα σύνορα με την Ισπανία όπου και γευματίζουμε. Επιστρέφουμε από άλλο δρόμο μέσα από τα χωριά που βρίσκονται στη χώρα των Βάσκων. Η φύση είναι υπέροχη. Διασχίζουμε το col d’ Osquich, τo Maulion, τo Navarrenx και τέλος καταλήγουμε στο Mourenx όπου και διανυκτερεύουμε στο σπίτι της Αρλέτ. Η Πόπη ετοιμάζει ένα σοκολατένιο γλυκό για να το πάμε αύριο βράδυ στη Μαρτίν που μας έχει καλέσει για δείπνο στο σπίτι της.
Τετάρτη 22 Απριλίου 2015
Η τρίτη μέρα για το Leon Lagrange. Μας πάει στον προορισμό μας η Αρλέτ. Ακολουθεί το ίδιο πρόγραμμα αλλά με μεγαλύτερα παιδιά, που εμπεριέχει παιχνίδια διαδραστικά, παιχνίδια μνήμης, αυτοσχεδιασμού και παντομίμας. Το μεσημέρι μας περιμένει η Αρλέτ για να πάμε την τρίτη εκδρομή μας. Ξεκινάμε για το Salies de Bearn. Ένα καταπληκτικό μέρος. Μία .όμορφη γραφική πόλη με υπέροχα σπίτια η οποία είχε παλιότερα αλλά ακόμα και τώρα πολύ μεγάλο τουρισμό, λόγω των θερμών πηγών της. Κάτω από το κέντρο της πόλης ανακάλυψαν ότι υπήρχε μια υπόγεια πηγή , το νερό της οποίας είναι 7 φορές πιο αλμυρό από την θάλασσα. Γύρω από αυτή την πηγή λοιπόν χτίστηκε μια ολόκληρη πόλη, η οποία πλούτισε εκμεταλλευόμενη αυτόν τον υπόγειο πλούτο. Τώρα λειτουργούν λουτρά θεραπευτικά στην πόλη για τους τουρίστες. Ένα τεράστιο υπερπολυτελές ξενοδοχείο που έχει και Καζίνο.Ένα μεγάλο ποτάμι διασχίζει την πόλη , που δεν έχει όμως καμία σχέση με την υπόγεια αλμυρή πηγή. Στην πόλη υπάρχει επίσης και Μουσείο Αλατιού, που δείχνει τον τρόπο που έβγαζαν οι ντόπιοι το αλάτι από την πηγή και τις υπόγειες στοές που έχτισαν γύρω από την πηγή. Ο θρύλος λέει ότι την υπόγεια αυτή πηγή ανακάλυψε ένας κυνηγός, ο οποίος σκότωσε κάποτε ένα αγριογούρουνο και το βρήκε μετά από πολύ καιρό γεμάτο αλάτι. Γι αυτό το λόγο στην πλατεία της πόλης υπάρχει σε μία γυάλινη θήκη ένα ομοίωμα αγριογούρουνο γεμάτο αλάτι. Στην πόλη μας ξενάγησε η φίλη της Αρλέτ που τυχαίνει να είναι μητέρα της Μαγκαλί που δουλεύει στις Pistes Solidaires. Καθόμαστε στο καφέ του Καζίνο και μας κερνάνε καφέ. Στις 2 Ιουνίου σε αυτή την πόλη θα γίνει μια μεγάλη γιορτή, που θα είναι το αποκορύφωμα μιας σειράς εκδηλώσεων που θα ξεκινήσουν ένα μήνα πριν και θα έχει θέμα: « η Ευρώπη σας καλεί». Διοργανώτρια είναι η Μαγκαλί.
Επιστρέφουμε στο σπίτι της Αρλέτ και ετοιμαζόμαστε για το δείπνο που μας έχει καλέσει η Μαρτίν στο σπίτι της.
Παίρνουμε το γλυκό που έχει ετοιμάσει η Πόπη από την προηγούμενη μέρα και πάμε. Το σπίτι της Μαρτίν είναι γεμάτο με πίνακες που έχει φιλοτεχνήσει η ίδια. Καλεσμένος εκτός από εμάς είναι ο Μάρκ. Τρώμε σαλάτα ρόκα και ένα πολύ όμορφο και νόστιμο πιάτο, που δεν το έχουμε ξαναδοκιμάσει. Νομίζουμε ότι είναι το πιο νόστιμο φαγητό που δοκιμάσαμε στη Γαλλία.
Σε μία γάστρα από κάτω κιμάς κοκκινιστός και από πάνω έχει πουρέ πατάτας γκρατιναρισμένο στο φούρνο. Εκείνο το βράδυ μιλήσαμε και γελάσαμε πάρα πολύ. Ήταν από τα πιο χαρούμενα βράδια στη Γαλλία. Επιστρέψαμε με το αυτοκίνητο του Μαρκ στο σπίτι μας.
Πέμπτη 23 Απριλίου 2015
Σήμερα είναι η τελευταία μέρα στο Leo Lagrange. H Πόπη δεν έρχεται γιατί πρέπει να ξεκινήσει την προετοιμασία για την ελληνική γιορτή που ετοιμάζουμε την Παρασκευή το απόγευμα στο κήπο του σπιτιού μας. Πηγαίνω μόνη μου και ετοιμάζουμε με τα μεγάλα παιδιά μια μεγάλη λοταρία που θα χρησιμοποιήσουν την επόμενη μέρα στην αγορά της πόλης. Το εργαστήρι ολοκληρώνεται στις 12.00 και επιστρέφω στο σπίτι. Η προετοιμασία των φαγητών έχει προχωρήσει από την Πόπη. Το απόγευμα μας καλεί η Φρανσουάζ, η σπιτονοικοκυρά μας, σε ένα κονσέρτο που διοργανώνει το πολιτιστικό κέντρο της γειτονιάς μας , «Coulee Douce» , με ένα καταπληκτικό γυναικείο τρίο που παίζει και τραγουδάει μπλουζ και τζαζ μουσική. Έρχεται μαζί μας και η Αρλέτ. Το πολιτιστικό κέντρο γεμάτο κόσμο. Το πρόγραμμα 8.00 με 10.00 το βράδυ. Επιστρέφουμε με την Αρλέτ σπίτι.
Παρασκευή 24 Απριλίου 2015
Οι μέρες πλησιάζουν προς το τέλος της παραμονής μας στο Πο. Σήμερα είναι μια γεμάτη μέρα. Το πρωί έχουμε υποσχεθεί στο Coulee Douce να πάμε να τους μαγειρέψουμε μουσακά και τζατζίκι.
Ξεκινάμε λοιπόν νωρίς και 9.00 το πρωί είμαστε εκεί. Δυστυχώς έχουν καθυστερήσει να έρθουν και περιμένουμε μισή ώρα να ανοίξουν . Αρχίζουμε αμέσως τη δουλειά. Η Πόπη ετοιμάζει το μουσακά κι εγώ το τζατζίκι και τους γράφω στα γαλλικά τις συνταγές. Στις 12΄00 το μεσημέρι έχουμε φύγει για το σπίτι γιατί μας περιμένει πολύ δουλειά για το απόγευμα όπου έχουμε καλέσει όλους τους γάλλους φίλους μας να τους προσφέρουμε ελληνικές γεύσεις από σπεσιαλιτέ της πατρίδας μας. Μουσακάς, σπανακόπιτα, κολοκυθόπιτα, κεφτέδες, τζατζίκι, τυροπιτάκια, ελληνική χωριάτικη σαλάτα και για επιδόρπιο μπακλαβάς και μήλα κομπόστα. Οι καλεσμένοι έρχονται από τις 6.00 το απόγευμα. Όλοι όσοι γνωρίσαμε και κάναμε φίλους. Γύρω στα 30 άτομα. Πίνουμε ούζο και δοκιμάζουμε τα ελληνικά πιάτα, ακούγοντας μουσική από τη χώρα μας. Όλοι είναι ενθουσιασμένοι. Η Αρλέτ με όλη της την οικογένεια, η Ζενεβιέβ με το Ζεράρ, ο Μάρκ, η Φρανσουάζ, η Μαγκαλί με τη μητέρα της, ο Όλιβερ και η Αλέσια, η Φλόρα και ο ισπανός φίλος της, το ζευγάρι των καθηγητών που γνωρίσαμε στο «cafe Suspendu» και πολλοί άλλοι που δεν θυμάμαι πια τα ονόματά τους. Τους ευχαριστούμε για την όμορφη φιλοξενία τους και τους καλούμε να έλθουν στην Ελλάδα το επόμενο καλ οκαίρι.
Τους αποχαιρετούμε και τους υποσχόμαστε ότι θα επικοινωνούμε στο μέλλον ηλεκτρονικά. Ξαπλώνουμε στα κρεβάτια μας κουρασμένες για να απολαύσουνε την προτελευταία νύχτα μας στη Γαλλία.
Σάββατο 25 Απριλίου 2015
Ξυπνάμε και σχεδιάζουμε το πρόγραμμα της τελευταίας μέρας μας στο Πο, μιας και σήμερα είμαστε ελεύθερες από δραστηριότητες. Ήδη έχουμε ετοιμάσει τις βαλίτσες μας για αναχώρηση. Κατεβαίνουμε στο κέντρο της Πόλης και επισκεπτόμαστε το Μουσείο Καλών Τεχνών της πόλης. Θαυμάζουμε μια σημαντική συλλογή από πίνακες και γλυπτά σε ένα πολύ όμορφο κτίριο. Οι περισσότεροι καλλιτέχνες είναι από την περιοχή από το 6ο αιώνα μέχρι σήμερα. Υπάρχει κι ένας Ελ Γκρέκο και δύο Ρέμπραντ.
Γευματίζουμε έξω σε ένα μεξικάνικο εστιατόριο και τρώμε παγωτό στην Αvenue des Pyrenees όπου πάμε με το δωρεάν λεωφορειάκι, το «Coxitis» ένα ακόμα προνόμιο που έχουν οι κάτοικοι του Πο. Το λεωφορειάκι αυτό μεταφέρει δωρεάν τους κατοίκους κάνοντας το γύρο της πόλης και σταματώντας στα πιο σημαντικά σημεία της πόλης.
Γυρίζουμε το απόγευμα στο σπίτι μας έχοντας στο μυαλό μας , στη μνήμη μας και στην καρδιά μας μια όμορφη φροντισμένη πόλη, λίγο πιο μεγάλη από την Καλαμάτα, πεντακάθαρη, καταπράσινη και φιλόξενοι με κατοίκους ευγενείς, πολιτισμένους, φιλόξενους, χαμογελαστούς που δεν παύουν να λένε καλημέρα παντού, που σέβονται τον εαυτό τους, το συνάνθρωπό τους και το χώρο που ζούνε. Μία πόλη που ο πολιτισμός της καθημερινότητας είναι διάχυτος παντού.
Ξαπλώνουμε με μια γλυκιά αίσθηση ότι περάσαμε τόσο όμορφα, που δεν το φανταζόμαστε ποτέ.
Κυριακή 26 Απριλίου 2015
Σηκωνόμαστε πολύ πρωί γιατί το τραίνο μας για Τουλούζη φεύγει στις 9.15 π.μ.. Στο σταθμό μας πάει η Φρανσουάζ. Την αποχαιρετούμε και επιβιβαζόμαστε στο τραίνο. Οι εκπλήξεις όμως δεν τελειώνουν. Μαζί μας ταξιδεύει ένας ηλικιωμένος κύριος με λευκή γενειάδα και μαλλιά που όταν βλέπει να διαβάζω τον ταξιδιωτικό οδηγό της Βαρκελώνης στα Ελληνικά, μας ρωτάει αν γνωρίζουμε ελληνικά. Του απαντάμε πως είμαστε ελληνίδες και ταξιδεύουμε για να πάρουμε το αεροπλάνο στην Τουλούζη. Μας δείχνει αμέσως τα βιβλία που διαβάζει που αναφέρονται στην αρχαία τραγωδία. Δεν πιστεύουμε στα αυτιά και τα μάτια μας. Είναι ένας συγγραφέας , ποιητής και φιλόσοφος που αγαπάει την Αρχαία Ελλάδα, τους Έλληνες και που προσπαθεί να μάθει αρχαία ελληνικά. Περνάνε δυόμιση ώρες χωρίς να το καταλάβουμε, κουβεντιάζοντας για Αριστοτέλη, Πλάτωνα, για τις κωμωδίες του Αριστοφάνη, για πολιτική και για το πρόβλημα της Ελλάδας, για κανόνες γραμματικής και προφοράς των Αρχαίων Ελληνικών, για το Αξελό και τον Αλεξάκη. Ανταλλάσουμε διευθύνσεις για να μας στείλει τα βιβλία του με τα ποιήματά του. Μόλις φτάνουμε στην Καλαμάτα ήδη έχουν έλθει τα βιβλία με τα ποιήματα ενός ακόμα ευγενικού γάλλου φίλου.
Ευχαριστούμε θερμά όσους συνέβαλαν να πραγματοποιηθεί αυτό το υπέροχο εκπαιδευτικό ταξίδι που μας γέμισε εμπειρίες μοναδικές. Ευχαριστούμε την ΚΑΝΕ, και τη Φωτεινή που φρόντισε για την πραγματοποίηση αυτού του Ευρωπαϊκού προγράμματος. Ελπίζουμε πως θα συνεχιστούν τέτοιου είδους προγράμματα, για να μπορέσουν κι άλλοι εθελοντές να ζήσουν αυτή την υπέροχη και μοναδική εμπειρία.
Ευχαριστούμε και τις Pistes Solidaires, όπως και τα παιδιά που εργάζονται στα γραφεία, καθώς και τους φίλους μας τους γάλλους, που φρόντισαν να γίνει τόσο όμορφη η παραμονή μας στη χώρα τους και στην πόλη τους.
Λέττα Πετρουλάκη –Σοφικίτου- Πόπη Μαυρέα
«Το σχέδιο αυτό χρηματοδοτείται με την υποστήριξη της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Η παρούσα δημοσίευση [ανακοίνωση] δεσμεύει μόνο τον συντάκτη της και η Επιτροπή δεν ευθύνεται για τυχόν χρήση των πληροφοριών που περιέχονται σε αυτήν».
